Tekstfragment en afbeelding uit: "Draadlooze telegrafie en draadlooze telefonie" anno 1920.
Auteur: N. Koomans, "Ingenieur der telegrafie te ’s Gravenhage".
Onderwerp: proeven met de "Rhumkorff inductor".
"Het is schrijver dezes namelijk een keer gebeurd, toen hij met behulp van de in figuur 4 afgebeelde apparaten aan enige belangstellenden de hierboven geschetste proefnemingen liet zien, dat een van de aanwezige dames op zeer benauwde wijze hem verzocht dadelijk op te houden, daar zij de elektrische trillingen op haar hoofd voelde prikken. Daar hij vermoedde dat de nijdige vonken, welke in de duisternis altijd een min of meer spookachtige indruk maken, het vrouwelijk gemoed te zeer hadden aangedaan, meende hij met een geruststellende verklaring te kunnen volstaan.
Toen bij een tweede maal het angstig verzoek werd herhaald voldeed hij aan zijn plicht om zijn gast meer nauwkeurig haar gevoelens af te vragen en de zaak wat nader te onderzoeken. Het bleek toen al heel spoedig dat, hoewel ijdel alarm moest worden buitengesloten, ijdelheid in andere zin haar rol had gespeeld. De mooie nieuwmodische, en niet te kleine hoed welke de dame droeg, verborg namelijk te zijner instandhouding in zich een geraamte, uit ijzeren draadwindingen bestaande, dat toevalligerwijze dezelfde toonhoogte scheen te bezitten als die waarmede gewerkt werd. Heel kleine vonkjes vertoonden zich dan ook aan de uiteinden van de hoedwindingen. Deze prikkelende doch ongevaarlijke vonkjes hadden de zeer verklaarbare schrik op hun geweten." Aldus Koomans.